7) سفارش پیامبر(ص) برای یادگیری زبان ترکی ونخستین اثر فرهنگی ترکان بعد از اسلام و علت نگارش آن ...

مطلب مورد نظر شما در قالب تصویر :::.

توجه! جهت بزرگنمایی تصاویر با کیفیت بالا بر روی تصویر مورد نظر کلیک کنید.

مطلب مورد نظر شما در قالب متن :::.

سفارش پیامبر(ص) برای یادگیری زبان ترکی ونخستین اثر فرهنگی ترکان بعد از اسلام و علت نگارش آن:

قدیمی ترین و مهمترین اثر نوشته شده به زبان ترکی، بعد از مسلمان شدن ترکان و با قید تاریخ تالیف، « دیوان لغات الترک » اثر دانشمند ترک، محمود کاشغری در سال 1072 میلادی (451 ه.ق) میباشد که این اثر نخستین دایره المعارف جهان به شمار می رود.

در این اثر گران قیمت، که نزدیک به هزار سال پیش نوشته شده است، اطلاعات و معلومات مبسوطی از زبان و لهجه های ترکی، لغات، دستور زبان، عادات و رسوم ترکان، ضرب المثل ها، داستان، مرثیه، کلمات قصار، و در حدود 300 قطعه دو بیتی و پندنامه و غیره به همراه نقشه رنگی مناطق زندگی ترک زبانان جهان ارائه شده است.

محمود کاشغری در سبب و انگیزه تالیف دیوان لغات الترک گوید:

«از امام ثقه ای از مردم بخارا و نیز یکی از امامان اهل نیشابور شنیدم، و هر دو سلسله سند از رسول خدا (ص) روایت کردند که چون آن حضرت نشانه های رستاخیز و فتنه های آخرالزمان و خروج ترکان غز را بیان می فرمود چنین گفت»:

«زبان ترکان را بیاموزید زیرا آنان را فرمانروایی دراز و طوال خواهد بود». اگر این حدیث درست باشد؛ بر عهده آن دو راوی، پس آموختن زبان ترکی از واجبات خواهد بود، و اگر درست نباشد خرد اقتضا کند که آنرا فرا گیرند و من در همه سرزمین های ترکان و بیابان هایشان رفتم و لغات و قوافیشان را (اشعارشان را)، از ترکی و ترکمانی و غزی و چگلی و یغمایی و قرقزی اقتباس کردم، در حالی که گشاده ترین زبان و شیوا بیانترین و دل آگاه ترین و اصیل ترین نژاد و نیزه گذارترین آنان بودم، تا اینکه لغات هر طایفه ای از آنان با بهترین ترکیبی پیش من گرد آمد و با رساترین وجهی و آراسته ترین نظمی پیوند یافت و با یاری و مدد خواهی از خدای تعالی این کتاب را تالیف کردم و "دیوان لغات الترک" نام نهادم تا یادگاری جاویدان و اندوخته همیشگی باشد...».

مرجع1: مجله پیک آذر، شماره 6، تیر ماه 1380

مرجع2: دیوان لغات الترک، محمود کاشغری، مترجم دکتر سید محمد دبیر سیاقی، ص 2 پژوهشگاه علوم.

مرجع3: "ترکان و بررسی تاریخ، فرهنگ، هویت و زبان آنها در ایران" نوشته ی: دکتر حسن راشدی، ص 221_220